اغلب موادی که در تهیه غشاهای RO ( آب شیرین کن ) به کار می روند، مخلوطی از لایه نازک پلی آمید (TFC) یا انواع سلولزی آن مانند سلولز استات (CTA) و یا مخلوطی از هر دو می باشند. غشاهای CA/CATA دارای ظرفیت کافی برای اغلب مصارف خانگی هستند ولی اگر نیاز به تصفیه حجم زیادی از آب باشد، غشاهای TFC مورد استفاده قرار می گیرند.
غشاهای RO براساس توانایی شان در حذف ترکیبات موجود در آب بسته بندی می گردند. اگر چه غشاهای لایه نازک بسیار گران هستند ولی در عوض دارای دوام و استحکام بالایی می باشند و میزان حذف TDS در آن ها بیش از 95 درصد است ولی در صورت استفاده از غشاهای سلولزی، میزان حذف حدود 88-94 درصد می گردد.
انرژی الکتریکی مصرفی در فرآیند RO، عمدتا مربوط به پمپ ها است. در 10 سال اخیر، فشار محرک خالص مورد نیاز برای تراوش آب به شدت کاهش یافته و نیاز به انرژی الکتریکی فرآیند، روند نزولی داشته است. فشار محرک خالص مورد نیاز در هر کاربرد فرآیند غشایی در RO، تابعی از دو پارامتر تغییرات فشار اسمزی و مقاومت هیدرولیکی است.