کاربرد فاضلاب تصفیه شده در آبیاری فضای سبز

درجه ی تصفیه لازم برای استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده در آبیاری کشاورزی

کشاورزان بزرگ ترین مصرف کننده ی آب های شیرین هستند و در ایران به علت کمی بارندگی، نزدیک به 90 درصد آب شیرین کشور را بخود اختصاص می دهند. برای آبیاری کشاورزی، به ویژه وقتی محل آن در بیرون شهر باشد، تصفیه بیولوژیکی همراه با ته نشینی نهایی و گندزدایی کافی است.

از دید آلودگی میکروبی فاضلاب تصفیه شده باید نوع گیاه مورد آبیاری را به قرار زیر در نظر گرفت:

• در آبیاری سبزیجات و گیاهانی که به صورت خام مصرف می شوند مانند گوجه فرنگی و خیار، کیفیت فاضلاب از نظر عوامل بیماری زا و میکروبی بسیار با اهمیت است. برای این کاربرد تصفیه پیشرفته فاضلاب پیشنهاد می شود.
• در آبیاری سبزیجات و گیاهانی که به صورت پخته مصرف می شوند، به علت کشته شدن بیشتر میکروب ها در درجه ی گرمای زیاد، توجه به آلودگی میکروبی در این گونه فاضلاب های تصفیه شده ، محدودیت کمتری به همراه دارد. در این مورد باید بطور عمده به آلاینده هایی به ویژه شیمیایی که بر اثر گرما از بین نمی روند توجه کرد.
• در آبیاری گیاهان صنعتی مانند کتان، پنبه، کنف، دانه های روغنی و گیاهان دیگر شبیه آن ها، باید جنبه های بهداشتی، به علت امکان تماس کشاورزان و کارگران کشتزارها با فاضلاب، مورد توجه قرار گیرد.
• در آبیاری درختانی که فرآورده ی خوراکی ندارند مانند درخت کاج، سرو و شبیه آن ها باید به خطرهای ناشی از تماس مردم با فاضلاب تصفیه شده را مورد توجه قرار داد در حالی که برای آبیاری درختانی که فرآورده خوراکی (میوه) دارند باید فاضلاب تصفیه شده را، علاوه بر تماس مردم با آن، از نظر مواد سمی آن که ممکن است به وسیله ی ریشه درختان جذب شود نیز مورد توجه قرار داد.
  

  درجه ی تصفیه ی لازم برای استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده در آبیاری فضاهای سبز درون شهرها

  بعلت امکان تماس فاضلاب تصفیه شده با مردم چه از دید برخورد با بدن و یا آلودگی هوا، فاضلاب تصفیه شده باید نخست پیش از وارد شدن به شبکه پخش آن در شهر در تصفیه خانه مورد تصفیه ی پیشرفته قرار گیرد و دوم اینکه ساختمان شبکه ی پخش آن در شهر، چگونگی پخش آب و زمان آن با توجه به ضوابط ویژه ای انجام گیرد.

  گندزدایی فاضلاب تصفیه شده

  کلرزنی متداول ترین روش گندزدایی برای فاضلاب تصفیه شده است. اما در مورد کاربرد فاضلاب تصفیه شده در شهرها باید افزود که از نقطه نظر بهداشتی کنترل تعداد کلیفرم ها در فاضلاب تصفیه شده اهمیت ویژه ای دارد.

  باید فاضلاب تصفیه شده را برای کاربردهای شهری و یا فرستادن به دریاچه ها و منبع های طبیعی، نخست کلرزدایی کرد و مقدار کلر را تا حدود نیم میلی گرم در لیتر کاهش داد که برای مردم و ماهی ها زیان آور نباشند.
  

رابطه بین TDS و EC چیست؟

برای طراحی آب شیرین کن نیاز است مفهوم TDS ، EC و  رابطه بین TDS و EC  آشنایی داشته باشید در زیر هر کدام از این پارامترها را بصورت مختصر توضیح داده شده است.

TDS یا غلظت املاح

منظور از TDS کل مواد جامد محلول در آب یا غلظت املاح آب است که برابر مجموع غلظت همه یون های موجود در آب می باشد.

برای اندازه گیری کل مواد جامد محلول در آب، آبی را که از صافی مخصوص عبورداده شده و مواد معلق و کلوئیدی آن گرفته شده بعنوان نمونه انتخاب می کنند و سپس حجم دقیقی از آن را در یک بوته چینی دقیقا وزن شده ریخته و در دمای 110 درجه سانتیگراد تبخیر و خشک می کنند. تفاوت وزن بوته قبل از ریختن نمونه و پس از خشک شدن نمونه روی آن، وزن کل مواد جامد محلول در نمونه آب را نشان می دهد که اگر بر حجم نمونه تقسیم شود غلظت املاح آب به دست می آید که معمولا برحسب ppm یا میلی گرم در لیتر گزارش می کنند.

واضح است که اگر غلظت یون ها برحسب معادل کربناتی باشند، غلظت یون های مختلف را می توان باهم جمع کرد.

محدوده TDS آب های مختلف به صورت زیر است:

• TDS کمتر از 100ppm مطلوب صنعتی
• TDS حدود 500ppm مطلوب آشامیدنی
• TDS کمتر از 1000ppm مجاز برای آشامیدن
• TDS حدود 10000ppm آبهای شور
• TDS حدود 40000ppm آب دریا

EC یا هدایت الکتریکی آب

هدایت الکتریکی یا کنداکتیویته آب، معرف قدرت یونی یک محلول برای انتقال جریان برق است. واحد هدایت الکتریکی آب مو بر سانتی متر (mho/cm) است. ( واحد مقاومت الکتریکی ohm است و چون هدایت الکتریکی عکس مقاومت است، از این رو واحد آن mho می باشد ).

مو بر سانتی متر عدد بزرگی است از این رو معمولا از واحد µmho/cm استفاده می شود که یک میلیون برابر کوچک تر است.

هدایت الکتریکی آب خالص در 25c برابر با 0/056µmho/cm است.

چون در محلول ها، یون ها، جریان برق را منتقل می کنند از این رو EC با TDS رابطه دارد. در محلول های رقیق ارتباط این دو پارامتر بصورت TDS=0/5EC است.

وقتی غلظت ناخالصی زیاد می شود یون ها روی حرکت یکدیگر اثر منفی گذاشته و هدایت الکتریکی محلول دیگر همانند محلول رقیق متناسب با تعداد یون ها نمی باشد.

رابطه بین TDS و EC برای هر نمونه آب فرق دارد و به غلظت و نوع ناخالصی های موجود در آب بستگی دارد. برای بسیاری از آب های شهری و طبیعی داریم:

TDS (mg/l)=0/55 (µmho/cm)

اهمیت این دو پارامتر در این است که سرعت خورندگی آب در شرایط یکسان با افزایش EC افزایش می یابد و نیز با افزایش هدایت الکتریکی آب، درجه یونیزاسیون نمک های آب کاهش می یابد.

بوهای نامطبوع تصفیه فاضلاب بیولوژیکی

تولید باکتری ها و آزادسازی ترکیبات با بوی ناخوشایند و نامطبوع سامانه های جمع آوری فاضلاب، ایستگاه های بالابر و تصفیه خانه های فاضلاب برای مردمی که نزدیک وسایل حمل، جمع آوری فاضلاب و تجهیزات تصفیه زندگی می کنند و یا کارکنانی که در این گونه مکان ها کار می کنند، مزاحمت ایجاد می کند. تولید بوهای نامطبوع تصفیه فاضلاب بیولوژیکی زمانی روی می دهد که فاضلاب یا لجن سپتیک شود. لجن یا فاضلاب سپتیک شده زمانی توسعه می یابد که BOD محلول از راه فعالیت باکتری ها در صورت عدم حضور اکسیژن مولکولی آزاد و نیترات تجزیه شود.

تجزیه BOD محلول اغلب بعنوان سپتیک خوانده می شود. سپتیک شدن زمانی روی می دهد که لجن یا فاضلاب برای مدت زمان زیادی در سامانه جمع آوری فاضلاب و یا در سامانه های تصفیه بیولوژیکی باقی بمانند. تولید بوی بد بیولوژیک و آزادسازی آن می تواند در هضم کننده های بی هوازی نیز روی دهد. با وجود آنکه بیشتر ترکیبات بدبو از راه سپتیک شدن، تولید می شوند، اغلب ترکیبات بدبو پایه سولفور دارند. این ترکیبات شامل سولفید هیدروژن H2S، سولفید دی متیل و مرکاپتانت ها هستند. همچنین بسیاری از ترکیبات بدبو از راه تجزیه بی هوازی کربوهیدرات ها، لیپیدها و پروتئین ها یا ترکیبات نیتروژن دار تولید می شوند.

تجزیه بی هوازی BOD محلول منجر به تولید ترکیبات آلی و ترکیبات غیرآلی می شود. بسیاری از این ترکیبات بدبو شامل ترکیبات آلی فرار VOC و اسیدهای چرب فرار VFA هستند. بعضی از گازهای غیرآلی هم از راه تجزیه بی هوازی BOD محلول تولید می شوند و بعضی از این گازها مثل آمونیاک و سولفید هیدروژن بدبو هستند.

مشکلات بوهای نامطبوع بیولوژیک

ترکیبات بدبو موجب بسیاری از مشکلات هستند. این مشکلات شامل شکایت ها از بوی بد، دعوای حقوقی و جریان فاضلاب از حالت بی هوازی فرآیندهای لجن فعال است که ممکن است موجب رشد باکتریایی رشته ای نامطلوب است.

دلایل ایجاد بوهای نامطبوع بیولوژیک:

تجزیه بی هوازی BOD محلول، بدون نیترات یا اکسیژن مولکولی آزاد روی می دهد. با وجود آنکه بعضی از باکتری ها تنها از اکسیژن مولکولی آزاد برای تجزیه BOD محلول استفاده می کنند و بسیاری از باکتری ها از نیترات یا اکسیژن مولکولی آزاد برای تجزیه BOD قابل حل استفاده می کنند، اغلب باکتری ها توانایی استفاده از مولکول های دیگر را برای تجزیه BOD محلول دارند. این مولکول ها شامل سولفات ، یک مولکول آلی و دی اکسیدکربن هستند. تنفس زمانی روی می دهد که باکتری ها از مولکول های آزاد اکسیژن یا نیترات برای تجزیه BOD محلول استفاده می کنند. این عمل وقتی صورت می گیرد که اکسیژن مولکولی و یون های باکتریایی جدید تولید می شوند.وقتی از اکسیژن یا نیترات مولکولی آزاد استفاده می شود، هیچ ترکیب بدبویی در طول تجزیه BOD محلول تولید نمی شود.

اشکال تجزیه بی هوازی BOD محلول که در نتیجه تولید ترکیبات بدبو تشکیل می شوند، احیای سولفات و اسید ترکیب و تولید الکل ( تخمیر ) ترکیبی است. احیا و تخمیر سولفات در غیبت اکسیژن و نیترات مولکولی آزاد یا در حضور گرادیان نیترات و گرادیان اکسیژن روی می دهد. وقتی که سولفات برای تجزیه BOD محلول استفاده می شود، دی اکسیدکربن، آب، سولفید هیدروژن، سولفید و مخلوطی از ترکیبات آلی زنجیره کوتاه ( اسیدها، الکل ) و سلول های باکتریایی جدید تولید می شود.

وقتی از یک مولکول آلی برای تجزیه BOD قابل حل استفاده می شود، دی اکسیدکربن، آب، مخلوطی از ترکیبات زنجیره کوتاه ( اسیدها، الکل ها) و سلول های باکتریایی جدید تولید می شود. بر این اساس، بعضی از ترکیبات آلی که تولید می شوند، ترکیبات آلی فرار VOC، اسیدهای چرب فرار VFA و ترکیبات سولفور VSC هستند.

اسیدهای چرب فرار اسیدهای زنجیره کوتاهی هستند که در فشار اتمسفر به بخار تبدیل می شوند. بعضی از این اسیدها بدبو هستند. اگر ترکیبات محتوی نیتروژن و سولفور مثل اسیدهای آمینه و پروتئین ها در طول سپتیک شدن تجزیه شوند، ترکیبات بدبوی محتوی نیتروژن و ترکیبات بدبوی محتوی سولفور با ترکیبات سولفور فرار VSC تولید می شوند. همچنین تجزیه ترکیبات محتوی سولفور و نیتروژن مثل اسیدهای آمینه سیستین منجر به آزادسازی گازهای غیرآلی بدبو مانند آمونیاک و سولفید هیدروژن می شود.

وقتی که تجزیه BOD محلول روی می دهد، الکترون ها از ترکیب آلی تجزیه شده، به مولکول حمل الکترون انتقال می یابند. مولکول حمل ( انتقال ) الکترون ممکن است اکسیژن، نیترات، سولفات مولکولی آزاد، یک مولکول آلی یا دی اکسیدکربن باشد. انتقال الکترون ها بعنوان یک واکنش کاهش اکسیداسیون شناخته می شود. این گونه واکنش ها در لجن یا فاضلاب مولکول هایی که برای حمل الکترون ها استفاده می شوند، می توانند با قابلیت کاهش – اکسیداسیون ORP فاضلاب یا لجن تعیین شوند. مقدار قابلیت کاهش – اکسیداسیون به میلی ولت محاسبه می شود و ممکن است مثبت یا منفی باشد.

کنترل بوهای نامطبوع بیولوژیک

• تغییر شکل آنوکسیک
• بیوفیلتر و برج های بیولوژیک
• تصفیه شیمیایی
• حوض دانه گیر
• نظافت ( پاک کردن )
• طراحی
• تغییر pH

 مقایسه روش های تصفیه آب

منظور از روش های پیشرفته تصفیه آب، تقدم زمانی آنها نیست بلکه روش هایی هستند که میتوانند منجر به تهیه آب تقریبا خالص شوند. بهمین خاطر، تقطیر هرچند خیلی قدیمی تر از روش آهک زنی است ولی بعنوان روش پیشرفته تصفیه آب مطرح می شود. اکنون مقایسه روش های پیشرفته تصفیه آب را از چهار دید بررسی می کنیم. اول در مورد هزینه تصفیه، دوم در مورد کیفیت آب تصفیه شده، سوم در مورد کیفیت آب ورودی و بالاخره چهارم موارد کاربرد هر یک از این روش ها.

روش های پیشرفته تصفیه آب

مقایسه روش های پیشرفته تصفیه آب شامل موارد زیر است:

هزینه تصفیه

از نظر ترمودینامیکی، هر روش تصفیه ای که برای جداسازی بکار رود مستلزم مصرف یک حداقل انرژی است اما در عمل بعلت برگشت ناپذیر بودن فرآیندها، مصرف انرژی بسیار بیشتر از حداقل انرژی است.

برای حذف یون ها از آب علاوه بر الکترودیالیز روش های دیگری مثل اسمزمعکوس، رزین های تعویض یونی و تقطیر هم مطرح است. هرچند که از نظر تئوری در هر یک از این فرآیندها ملزم به مصرف یک حداقل انرژی هستیم، اما انرژی واقعی مورد نیاز بستگی به درجه برگشت ناپذیر بودن هر یک از فرآیندها دارد.

در اسمزمعکوس، مولکول های آب هستند که از غشا عبور می کنند در حالیکه در الکترودیالیز یون های ماده حل شده ( ناخالصی ) هستند که از غشا عبور می کنند.

چون اتلاف انرژی ناشی از برگشت ناپذیری فرآیند بیشتر بعلت اصطکاک یون ها با دیواره حفره های غشا می باشد بنابراین می توان انتظار داشت که هرچه ناخالصی بیشتر باشد اتلاف انرژی در الکترودیالیز بیشتر از اسمزمعکوس است چون در اسمزمعکوس ناخالصی ها از غشا عبور نمی کنند.

رزین های تعویض یونی برای حذف نمک در محلول های فوق العاده رقیق، ارزانترین روش هستند. اما هزینه این روش با افزایش غلظت نمک به سرعت افزایش می یابد. در غلظت حدود 500ppm الکترودیالیز، اقتصادی ترین روش نمک زدایی است ولی در غلظت حدود 5000ppm اسمزمعکوس در الویت قرار می گیرد و در غلظت های 100000ppm به بالا تقطیر اقتصادی ترین روش حذف ناخالصی ها از آب می باشد.

کیفیت آب تصفیه شده

الف) تقطیر: این روش تنها روش تصفیه آب است که به طور صددرصد، تمام عوامل بیماری زا ( باکتری، ویروس و غیره ) را از آب ورودی حذف می کند. از نظر تئوری، تقطیر قادر به حذف تمام مواد می باشد اما در عمل به خاطر حمل ذرات مایع توسط بخار ممکن است مقداری دی اکسیدکربن یا آمونیاک وجود داشته باشد.

ب) رزین های تعویض یونی: در این روش می توان آب با هر کیفیت دلخواهی تهیه کرد. آب با درصد خلوص زیادی که می توان از این روش تهیه کرد عملا حتی با چندین بار تقطیر هم نمی توان تهیه کرد.

ج) اسمزمعکوس: این روش می تواند کل مواد جامد محلول در آب را تا نودونه درصد کاهش دهد. در عمل، حذف تا نود و پنج درصد معمول است. حذف باکتری، ویروس و میکروب های دیگر صد در صد است اما در عمل به خاطر آب بندی نبودن قسمت های مختلف، ممکن است اندکی از این مواد در آب تصفیه شده دیده شوند.

د) الکترودیالیز: می تواند TDS آب ورودی را تا حدود 500ppm به صورت اقتصادی کاهش دهد اما ناخالصی های غیریونی و کلوییدی آب باقی می مانند.

کیفیت آب ورودی

الف) تقطیر : در این روش می توان از هر نوع آبی ( آب شیرین، آب شور، آب دریا ) استفاده کرد. برای جلوگیری از ایجاد رسوب سخت در داخل دستگاه معمولا تصفیه مقدماتی آب ورودی برای حذف سختی توصیه می شود و نیز برای حذف یون های فلزی می توان از رزین های تعویض یونی به عنوان تصفیه مقدماتی استفاده کرد.

ب) رزین های تعویض یونی: پس از تصفیه مقدماتی آب ورودی، آب هایی که کل مواد جامد محلول آنها از 700ppm کمتر باشد و نیز ناخالصی های آلی و بیولوژیکی آب بسیار کم باشد را می توان بصورت موثر و اقتصادی با این روش تصفیه کرد.

وقتی که مواد آلی محلول در آب و BOD آب ورودی زیاد باشد در آن صورت حتما باید آب ورودی را تصفیه مقدماتی کرد که کار پر دردسر و پرهزینه ای است.

اگر غلظت مواد جامد محلول بیشتر از 1000mg/L باشد استفاده از روش های دیگر چون اسمزمعکوس و الکترودیالیز توصیه می شود.

ج) اسمزمعکوس : پس از حذف مواد معلق و تصفیه مقدماتی، بستگی به آنالیز آب خام دارد، اسمزمعکوس قادر است که از آب دریا تا 5000ppm ، آب شور و نیم شور چاهها، آب آشامیدنی تهیه نماید.

د) الکترودیالیز : آب های شور تا 7000ppm را هم می توان با این روش تصفیه کرد اما آب هایی که TDS آنها حداکثر 2000ppm است را می توان با راندمان اقتصادی خیلی خوب تصفیه نمود.

برای تهیه آب صنعتی از آب خام موارد زیر قابل توجه است:

1. اگر TDS آب ورودی بیشتر از 400ppm باشد از اسمز معکوس می توان برای تصفیه مقدماتی آب ورودی به واحدهای تعویض یونی استفاده کرد چون باعث کاهش هزینه تصفیه آب می شود .
2. اگر TDS آب ورودی کمتر از 400ppm نباشد و کاهش TDS آب تا 10% مورد قبول باشد در آن صورت اسمزمعکوس بسیار اقتصادی تر از واحدهای تعویض یونی خواهد بود.
3. برای آب خام بدون توجه به مقدار TDS ، اگر مقدار مواد آلی بیشتر از 15g/L باشد، اسمزمعکوس می تواند برای تصفیه مقدماتی آب ورودی به واحد تعویض یونی به کار رود.

موارد کاربرد

الف) تقطیر: برای تهیه آب مقطر در آزمایشگاه ها، تهیه آب مطلوب در پزشکی و نیز تولید آب آشامیدنی از آب دریا یا شور، روش تقطیر بکار می رود.

ب) رزین های تعویض یونی: این یک روش ترجیحی برای تهیه آب با کیفیت بالا از آب شهری، سبک کردن آب، تهیه آب تغذیه بویلرهای با سوخت فسیلی یا هسته ای، تهیه آب پالایشگاه ها، صنایع شیمیایی، صنایع غذایی و آشامیدنی، صنایع داروسازی و الکترونیک و نیز در امور پژوهشی است.

ج) اسمزمعکوس : هرجا که حذف مواد آلی اهمیت حیاتی داشته باشد ( مثلا در پزشکی، داروسازی و صنایع الکترونیک ) روش اسمزمعکوس می تواند جایگزین تقطیر شود، با این مزیت که هم اقتصادی تر است و هم سرعت کار بیشتر می باشد. امروزه اسمزمعکوس اقتصادی ترین روش برای تهیه آب آشامیدنی از آب های نیمه شور است.

د) الکترودیالیز: نقش الکترودیالیز بیشتر در مواقعی مطرح می شود که بخواهیم از آب های نیمه شور، آب آشامیدنی تهیه نماییم. فعلا تبدیل آب دریا با روش الکترودیالیز به آب شرب مطرح نیست چون اقتصادی نیست.

توجه کنید که:

1. غشاهای آنیونی، کلراید را خیلی راحت تر از سولفات عبور می دهند. ولی برعکس الکترودیالیز، RO سولفات را خیلی بهتر از کلراید حذف می کند. از نظر غشا کاتیونی نیز الکترودیالیز یون های یک ظرفیتی را بر دو ظرفیتی ترجیح می دهد در حالیکه RO این چنین نیست. خلاصه اینکه NACL زیاد الکترودیالیز ولی سولفات زیاد، اسمزمعکوس را مطلوب تر می کند.
2. الکترودیالیز فاضلاب کمتری نسبت به RO تولید می کند. جایی که آب خام کم است و یا دفع فاضلاب مشکل است، الکترودیالیز مطلوب تر است.
3. الکترودیالیز یون های معدنی را حذف می کند. حذف مواد کلوئیدی آلی و غیره با این روش مطلوب نیست.
4. الکترودیالیز بیشتر از RO به نیروی متخصص نیاز دارد.
5. الکترودیالیز به برق مستقیم با ولتاژ نسبتا بالا نیاز دارد.

در مورد مقایسه روش های پیشرفته تصفیه آب صحبت کردیم امیدواریم که مفید باشد.

پکیج تزریق مواد شیمیایی

پکیج تزریق مواد شیمیایی یکی از پراهمیت ترین تجهیزات در صنایع مختلف می باشد که جهت افزودن طیف وسیعی از مواد شیمیایی که دارای کاربردهای مختلفی می باشند استفاده می شود که از آن جمله می توان به مواد ضد رسوب، مواد منعقد کننده و کمک منعقد کننده، مواد ضد خوردگی، اسید و قلیا و در نهایت مواد ضدعفونی کننده نظیر کلر اشاره کرد.

نخست محلول رقیق شده با آب را از ماده ی مورد نظر تهیه کرده و سپس آن را طبق نتایج آزمایشگاهی با نسبت از پیش تعیین شده به فاضلاب می افزایند. چون مقدار مصرف مواد منعقد کننده با درجه ی اسیدی pH فاضلاب بستگی دارد، دستگاه های خودکاری ساخته شده که پس از تعیین مداوم درجه ی اسیدی فاضلاب مقدار ماده ی منعقدکننده ی مصرفی را تغییر می دهد. استفاده از مواد منعقد کننده، بیشتر برای فاضلاب های صنعتی و یا فاضلاب شهرهایی که موسسات صنعتی فراوانی در خود دارند مناسب است و در این صورت گاهی از تصفیه ی زیستی صرف نظر می شود.

برخی کاربردهای پکیج تزریق مواد شیمیایی :

• پکیج تزریق هیپوکلریت سدیم
• پکیج تزریق هیپوکلریت کلسیم
• پکیج تزریق آهک
• پکیج تزریق پلی آلومینیوم کلراید
• پکیج تزریق پلی الکترولیت
• پکیج تزریق اسید
• پکیج تزریق باز
• …

مواد شیمیایی برای تزریق باید در غلظتی که مدنظر است تهیه و مورد استفاده قرار گیرد، معمولا مواد شیمیایی آماده تزریق را برای 8 تا 12 ساعت کار تهیه می شود. مواد شیمیایی آماده شده به میزان مورد نیاز از طریق پمپ تزریق به مخزن تزریق می شود.

مخازن تهیه مواد شیمیایی می تواند از جنس پلی اتیلن، بتن یا استنلس استیل باشد. در صورت ساخت این مخازن از مصالح بنایی باید سطوح داخلی آن ها که در تماس با مواد شیمیایی است به منظور جلوگیری از خوردگی با مواد ضدخورنده پوشیده شود.

مواد شیمیایی باید بصورتی محلول شده باشد که در حین تزریق باعث گرفتگی لوله های جریان شود.