سرانه تولید فاضلاب بستگی به میزان آب مصرفی، عادات مردم، شرایط اجتماعی و مذهبی و بسیاری عوامل دیگر دارد. معمولا برحسب شرایط اقلیمی 65-80% آب مصرفی شهری به فاضلاب تبدیل می شود. در بیشتر نقاط دنیا برای یک خانوار 5 نفری آب مصرفی در یک هفته را در مصارف گوناگون به شرح زیر تعیین نموده اند.
با توجه به ارقام سرانه تولید فاضلاب به نظر می رسد سرانه 150 لیتر برای تهران و اغلب شهرهای بزرگ کشورمان مناسب باشد.
عمده ترین مشکل آب تغذیه کننده ناشی از حضور جامدات معلق است. این جامدات براساس اندازه و قابلیت ته نشین شدن آن ها، به دو دسته جامدات کلوییدی و غیرکلوییدی، دسته بندی می شوند. جامدات کلوییدی قطری کوچک تر از 1 میکرون دارند و طی عملیات ته نشینی قابل حذف نمی باشند.
اگر چنانچه اجزای کلوییدی دارای بار سطحی خنثی باشند، با افزودن یک ماده شیمیایی منعقدکننده، حذف آن ها تسهیل می شود. ماده منعقدکننده موجب می شود تا اجزای کلوییدی به هم چسبیده و در اثر عملیات ته نشینی و فیلتراسیون حذف شوند.
جامدات غیر کلوییدی معمولا در طی فرآیندهای معمول ته نشینی و فیلتراسیون حذف می شوند.
میزان تمایل یک منبع تغذیه کننده به رسوب گذاری و گرفتگی در آن، شاخص تراکم لجن SDI نامیده می شود. مقادیر SDI بیشتر از 3 میکرون نشان دهنده این است که آب به عملیات پیش تصفیه اضافی نیاز دارد.
در اثر تعویض یونی، کاتیون ها یا آنیون های موجود در محلول و یا کاتیون های موجود در محلول با کاتیون ها و آنیون های موجود در رزین تعویض می شوند به گونه ای که هم محلول و هم رزین از نظر الکتریکی خنثی باقی می مانند.
رزین های تعویض یونی را می توان به دو گروه بزرگ رزین های کاتیونی و رزین های آنیونی تقسیم نمود که هر گروه شامل نوع ضعیف و نوع قوی می باشند. به طور کلی رزین های نوع قوی در محدوده وسیعی از pH و رزین های نوع ضعیف در یک محدوده کوچکی از pH مناسب هستند.
رزین های کاتیونی
رزین های کاتیونی قوی بصورت سدیمی برای کاهش سختی آب به کار می روند. رزین های کاتیونی سدیمی از نوع قوی نه فقط کاتیون های سختی آور آب بلکه همه یون های فلزی را با سدیم تعویض می کنند. برای احیا این نوع رزین ها کافی است رزین با آب نمک شستشو داده شده تا رزین به فرم اولیه خود تبدیل شود.
وقتی آب از روی رزین های آنیونی از نوع قوی عبور نماید، بنیان اسید توسط این نوع رزین جذب شده و به جای آن یون هیدروکسید آزاد می شود.
بنابراین آب حاوی املاح در اثر عبور از روی رزین های آنیونی و کاتیونی همه املاح خود را از دست می دهد و آب بدون یون حاصل می گردد.