روش های مختلفی برای تصفیه ی فاضلاب های مقاوم به سیانید به کار رفته است که به اختصار شامل: کلریناسیون قلیایی، ازن زنی، اسیدسازی و هوادهی طبیعی در برکه، اسیدسازی و به دنبال آن هوادهی اجباری درون یک لوله ی بلند، تصفیه با سولفات آهن(II)، اکسیداسیون الکترولیتیک در حضور یون کلراید، تصفیه با فرآورده های اضافی و غیره می باشد. متداول ترین روش مورد استفاده کلریناسیون قلیایی است.
مرحله ی بسیار مهمی که در مرحله ی آبکاری باید انجام شود جداسازی همه ی جریان های فاضلاب های اسیدی از جریان های مقاوم به سیانید برای اجتناب از تشکیل اسید هیدروسیانیک، حتی به طور تصادفی، می باشد که ماده ی شیمیایی بسیار خطرناکی است.
تخریب سیانید می تواند به صورت بسته یا پیوسته انجام شود. تخریب ناپیوسته (Batch) مرجع است زیرا بدون استفاده از ابزار آنالیز دقیق که برای تخریب پیوسته ضروری است، شدت تخریب قابل تشخیص است. اکسیداسیون سیانید به وسیله کلر تحت شرایط قلیایی تا مرحله سیانات (–CNO) یا تا مرحله دی اکسید کربن و نیتروژن وابسته به نیازمندی های تخلیه انجام می شود.